Ул кешеләргә чирәмгә утырырга кушып, биш икмәкне һәм ике балыкны алды да, күккә карап, шѳкрана кылды һәм, икмәкләрне сындыргалап, шәкертләренә бирде, ә алар исә халыкка ѳләштеләр.
Гайсә биш икмәкне, ике балыкны алды да, күккә карап, шѳкрана кылды һәм, икмәкне сындыргалап, халыкка ѳләшер ѳчен шәкертләренә бирде. Ул ике балыкны да һәммәсенә бүлеп бирде.
Гайсә, авыр сулап, аларга әйтте:– Бу буын кешеләре ни ѳчен илаһи билге таләп итә икән? Сезгә хак сүз әйтәм: бу кешеләргә илаһи билге бирелмәячәк.
Мәгарә авызыннан ташны алып куйдылар. Гайсә исә, югарыга карап:– Атам! Мине ишеткәнең ѳчен Сиңа рәхмәт белдерәм.