Шулай булгач, Күктәге Атагыз камил булган кебек, сез дә шулай камил булыгыз.
– Син кем, Әфәнде? – дип сорады Шаул. – Мин – син эзәрлекли торган Гайсә, – дип җавап бирде тавыш.
– Тор да шәһәргә бар. Нәрсә эшләргә кирәклеге хакында анда сиңа әйтелер.
Ә камил нәрсә килгәч, ѳлешчә генә булган нәрсә югалачак.
Хәзер без, тонык кѳзге аркылы карагандай, чагылыш кына күрәбез, ә инде ул вакытта, турыдан-туры йѳзгә-йѳз күрәчәкбез. Минем белемем хәзер ѳлешчә, ә инде ул вакытта, Аллаһы мине ничек тулы белә, мин дә тулысынча беләчәкмен.
Иман кѳрәшен каһарманнарча алып бар, мәңгелек тормышка ия бул, чѳнки син шул мәңгелек тормышка чакырылдың һәм күп шаһитләр алдында үз иманыңны икърар иттең.