– Яхъя улы Шимун, син бәхетле, чѳнки моны сиңа кеше түгел, ә Минем Күктәге Атам ачып бирде, – диде Гайсә.
Раббы Петергә әйтте:– Шимун, Шимун! Менә шайтан сезне бодай иләгән кебек иләргә рѳхсәт алды.
Сезнең белән күп сѳйләшмәм инде, чѳнки бу дѳньяның мирзасы килә. Аның Миндә һичнәрсәсе юк.
Чѳнки мин инанам: үлем һәм тереклек тә, фәрештәләр, күктәге башлыклар һәм кѳчләр дә, хәзерге вә киләчәктәге нәрсәләр дә,
Ярышучыларның барысы да ярышка бик нык әзерләнәләр. Алар моны фани таҗ алу ѳчен эшлиләр, ә без фани булмаган таҗ алу ѳчен эшлибез.
Шул вакытта сез бу дѳньядагы явыз гадәтләргә, һавадагы рухи кѳчләр белән идарә итүчегә, Аллаһыга итагать итмәүче кешеләрдә хәзер гамәл кылучы рухка буйсынып яшәдегез.
Чѳнки чын сѳннәтлеләр – без, тән йолаларына ышанучылар түгел, бәлки Аллаһыга Рухы белән гыйбадәт кылучылар һәм Мәсих Гайсә белән горурланучылар.
Хәер, мин андый йолаларга да ышана алам. Әгәр башка берәү тән йолаларына ышанырга уйласа, мин тагын да күбрәк инана алам: