Книга Деяния Cтих 27 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Деяния Новый Завет

Ветхий Завет

Бытие

Псалтирь

Притчи

Новый Завет

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Откровение

← Предыдущая

Деяния

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Шо заман дин къуллукъчуланы башчысы: – Бу сёзлер тюзмю? – деп сорай.

Стефан булай жавап бере: – Къардашлар, аталар, тынглагъыз! Атабыз Ибрагьим Гьарангъа гёчгюнче, Месопотамияда турагъанда, огъар макътавлу Аллагь гёрюнген.

Аллагь огъар: «Уьлкенгни ва къардашларынгны къоюп, Мен сагъа гёрсетежек уьлкеге бар», – деп айтды.

Шо заман Ибрагьим, килданилени уьлкесинден гетип, Гьаранда ерлешген. Атасы оьлгенден сонг, Аллагь Ибрагьимни гьали сиз яшап турагъан уьлкеге гелтирген.

Аллагь огъар варисликге бир къарыш сама да топуракъ бермеген. Ибрагьимни шо заман авлети болмаса да, гележекде шо топуракъланы оьзюне ва ону болажакъ наслуларына мюлк этип бережекге Аллагь ваъда этген.

Аллагь огъар: «Сени наслуларынг ят топуракъда яшажакълар, дёрт юз йылны узагъында оланы къул этежеклер ва олагъа зулму бережеклер.

Амма Мен оланы къул этген халкъны такъсырлажакъман. Олар шо ят топуракъдан чыгъып гетежеклер, сонг бу берген еримде де туруп, Магъа сужда этежеклер», – деп айтды.

Оьзю булан разилешгени саялы, Аллагь Ибрагьимге сюннет этивню тапшургъан. Ибрагьимден Исгьакъ тувгъанда, сегизинчи гюн ону сюннет этген. Сонг Исгьакъдан Якъуб тувгъан, Якъубдан да он эки уллу атабыз тувгъан.

Уллу аталарыбыз буса, гюллемекликден Юсупну къул этип, Мисриге сатып йибергенлер. Амма Аллагь ону булан болгъан

ва ону бары да балагьлардан къутгъаргъан. Аллагь огъар гьакъыл берген ва Мисрини пачасыны ягъындан рагьму гёрсетген. Пача да ону Мисриге ва оьзюню къаласына гьаким этип салгъан.

Бютюн Мисриге ва Гьанангъа ачлыкъ гелген ва уллу балагь къопгъан. Ата-бабаларыбыз ашарлыкъ табып болмагъан.

Мисриде ашлыкъ барны эшитгенде, Якъуб биринчи керен онда уланларын – бизин ата-бабаларыбызны – йиберген.

Олар онда экинчи керен гелгенде, Юсуп агъа-инилерине оьзюн танытгъан ва Мисрини пачасына Юсупну тайпа-тухуму белгили болгъан.

Юсуп да, хабар йиберип, атасы Якъубну ва бютюн тайпа-тухумун да (барысы да етмиш беш адамны) оьзюню янына чакъыртгъан.

Якъуб Мисриге гёчген. О ва ата-бабаларыбыз онда оьлгенлер.

Сигьемге гелтирилип, шегьемли Гьаморну уланларындан Ибрагьим гюмюш акъча берип сатып алгъан къабургъа гёмюлгенлер.

Аллагьны Ибрагьимге берген сёзю яшавгъа чыгъагъан вакътиси ювукълашгъан сайын, Мисридеги халкъыбызны санаву артып, кёп болгъан.

О заман Мисрини тахына Юсупну танымайгъан башгъа бир пача гелген.

О пача халкъыбызгъа къаршы гьиллалар юрютген, ата-бабаларыбызгъа зулму этген. Янгы тувгъан яшларын ташлатып, оланы оьлтюртмеге борчлу этген.

Шо заманларда Муса деген бек гёзел яш тувгъан. Атасыны уьюнде ону уьч ай битгинче сакълагъан.

Ону ташлагъан сонг, Мисрини пачасыны къызы алып, оьзюне улан этип сакълап оьсдюрген.

Муса мисрилилени бютюн илмусун уьйренген, сёзде ва ишде гючлю болгъан.

Оьзюне къыркъ йыл битгенде, о къардашларыны – Исрайылны халкъыны – янына бармагъа токъташгъан.

Оланы бирине негьакъ зулму этилегенни гёргенде, арагъа Муса къошулгъан, мисрилини оьлтюрюп, зулму этилеген адам учун оьч алгъан.

О оьзюнден таба Аллагь къардашларына къутгъарылыв йибергенни олар англар деп ойлагъан, амма олар англамагъанлар.

Артындагъы гюн оланы бирлери ябушагъанда, Муса гелип, оланы ярашдырма къарагъан ва: «Сиз чи къардашларсыз, бир-биригизни хатирин неге къалдырасыз?» – деп сорагъан.

Амма тюз тюгюл адам, Мусаны теберип: «Бизин уьстюбюзге гьаким ва дуванчы этип сени ким салгъан?

Параллельные места

От Луки 12:14

Иса шо адамгъа: – Гьей адам, сизге дуван этмеге яда сизин малыгъызны бёлмеге Магъа ким тапшургъан? – дей.

Тюнегюн бир мисрилини оьлтюргенинг йимик, мени де сама оьлтюрмеге сюймеймисен?» – деп сорагъан.

Бу сёзлени эшитгенде, Муса Мисриден Мидиян уьлкесине къачгъан. Онда яшагъан ва эки уланны атасы болуп токътагъан.

Арадан къыркъ йыл оьтгенден сонг, Синай тавну ювугъундагъы дангылда янагъан тегенек уьлкюню ялыныны ичинде огъар бир малайик гёрюнген.

Муса гёрген затларына гьайранлыкъ этип къалгъан. Къарамагъа деп бираз ювукъ баргъанда, Раббибизни:

«Мен сени ата-бабаларынгны Аллагьыман, Ибрагьимни, Исгьакъны ва Якъубну Аллагьыман», – деген сеси эшитилген. Къоркъмакълыкъдан къартыллай туруп, Муса уьлкюге багъып дагъы къарап болмагъан.

Раббибиз огъар: «Аякъгийимлерингни чеч! Сен токътагъан ер – сыйлы топуракъ.

Мен Мисриде Мени халкъыма зулму этилегенин гёрдюм ва ону агь чегегенин эшитдим. Ону къутгъармакъ учун гелгенмен. Энни бар, Мен сени къайтарып Мисриге йиберемен», – деген.

О оьзюне адамлар: «Бизин уьстюбюзге гьаким ва дуванчы этип сени ким салгъан?» – деп айтгъан ва оьзюн инкар этген тап шо Мусадыр. О Аллагь оьзюн тегенек уьлкюдеги малайикден таба гьаким ва къутгъарывчу болсун деп йиберген тап шо Мусадыр.

Муса, Мисриде Къызыл денгизде ва дангылда къыркъ йылны узагъында муъжизатлар ва аламатлар гёрсете туруп, оланы Мисриден чыгъаргъан.

Исрайыл халкъына: «Аллагь сизге оьз къардашларыгъызны арасындан мени йимик бир пайхаммар чыгъаражакъ», – деген Мусадыр.

Дангылда жыйылгъанланы арасында яшагъан, Синай тавда малайик булан сёйлеген ва ата-бабаларыбыз булан бирче болгъан, яшав береген сёзлени алып бизге берген Мусадыр.

Ата-бабаларыбыз огъар таби болмагъа сюймегенлер, ону инкар этгенлер ва юреклерин Мисриге бакъдыргъанлар.

Олар Гьарунгъа: «Бизге бизин алып юрюйген аллагьлар ярат. Бизин Мисриден алып чыгъаргъан шо Мусагъа не болгъанны биз билмейбиз», – дегенлер.

Шо гюнлерде бир бузавгъа ошатып, олар сужда этмеге деп, бир таш келпет яратгъанлар. Огъар къурбанлар этип, оьз къоллары булан ясагъан затдан къувангъанлар.

Аллагь буса, олагъа арт берип, оланы кёклердеги юлдузлагъа сужда этип турмагъа къойгъан. Пайхаммарланы китабында язылгъан кюйде: Гьей Исрайылны халкъы! Къыркъ йылны узагъында дангылда сойгъан гьайванларыгъыз ва этген къурбанларыгъыз Магъамы эди?

Сиз оьзюгюз булан Мологьну чатырын, аллагьыгъыз Рефанны юлдузун ва сужда этмек учун оьзюгюз этген келпетлени алып юрюдюгюз. Шогъар гёре Мен сизин Бабилни ари янына чыгъарып йибережекмен.

Дангылда ата-бабаларыбызны Аллагьны гьакълыгъына шагьатлыкъ этеген чатыры болгъан. Мусагъа оьзюне гёрсетилген уьлгю булан шо чатырны этмеге Аллагь уьйретген.

Сонг шо сыйлы чатырны оьзлени аталарындан алгъан бизин ата-бабаларыбыз оьзлер булан алып юрюгенлер. Аллагь оьзюню уьстюнде яшайгъан халкъны къувалагъан топуракъны ата-бабаларыбыз Нунну уланы Исаны башчылыгъы булан елегенлер. Давут пача болуп турагъан замангъа ерли чатыр шолай тургъан.

Давут Аллагьны разилигин алгъан. Аллагь ягьудилени арасында болсун учун, Давут Огъар бир макан тикмеге изну тилеген.

Шо маканны буса Сулайман къуруп берген.

Амма Аллагьу-Таала инсанланы къоллары булан ишленген уьйлерде яшамай. Пайхаммар да язгъаны йимик:

Раббибиз булай дей: Кёклер Мени тахымдыр, аякъларым басылагъан ер ер юзюдюр. Сиз Магъа нечик уьй къуражакъсыз? Яда рагьатланмакъ учун ер Магъа къайда болажакъ?

Мени къолум булан тюгюлмю бары да зат яратылгъаны?

Гьей хыр тутуп къалагъанлар, Аллагьгъа юрегин салмайгъанлар ва Ону сёзюне къулакъ асмайгъанлар! Сизин ата-бабаларыгъыз йимик, сиз де даим Аллагьны Ругьуна къаршы чыгъасыз!

Ата-бабаларыгъыз пайхаммарланы къайсын гьызарламагъан? Олар Муъминни гележегин алданокъ билдиргенлени де оьлтюргенлер. Сиз де гьали Ону Оьзюне хыянатлыкъ этгенсиз ва оьлтюргенсиз.

Сизге малайиклерден таба Къанун йиберилген эди, амма сиз огъар таби болмадыгъыз.

Бу сёзлени эшитгенде, оланы къазапланып, ачувундан тишлери къыжырай.

Аллагьны Ругьундан толгъан Стефан кёклеге багъып гёз къарата, онда Аллагьны макътавлу нюрюн ва Ону онг ягъында токътагъан Исаны гёре.

О: – Муна мен ачылгъан кёклени ва Аллагьны онг ягъында токътагъан Инсанны Уланын гёремен, – дей.

Олар къулакъларын тыгъып, гючлю кюйде къычыра туруп, барысы да бирче ону уьстюне чаба.

Ону шагьардан тышгъа чыгъарып, таш урушгъа тута. Шагьатлыкъ этгенлер буса, уьстюндеги опуракъларын чечип, Савул деген бир жагьил адамны алдына салалар.

Олар оьзюн таш урушгъа тутгъанда, Стефан: – Я Рабби Иса, Сен мени ругьумну ал! – деп тилей.

Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.

← Предыдущая

Деяния

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Выбор основного перевода