Тек Раббибиз ону булан бола ва огъар рагьмусун гёрсетип тура. Туснакъны башчысы Юсупну ушата.
Пача ва вазирлери Юсупну сёзлерин арив гёрелер.
– Дагъы булай адамны тапма къыйын. Муну ичинде Аллагьны ругьу бар! – дей пача ювукъларына.
Сонг о Юсупгъа булай дей: – Аллагь бу затланы барын да сагъа ачыкъ этгени сенден англавлу ва гьакъыллы адам ёкъ экенни исбатлай.
Бугюнден тутуп сен мени бары да уьюме гьакимлик этежексен, халкъым да сагъа тынглажакъ. Сенден янгыз бир пача атым булан артыкъ болажакъман.
– Муна, мен сени бютюн Мисриге гьакимлик этме сала тураман! – дей пача Юсупгъа.
Олар гелген уьлкени гьакими буса Юсуп болгъан, ашлыкъны да о сата болгъан. Агъалары ювукъ гелип, ону алдында тобукъдан туруп, баш уралар.
Пачаны вазирлерине оьзю сюеген кюйде насигьат этсин деп, ону тамазаларын да гьакъылгъа уьйретсин деп, уьюню уьстюнде ес этип, бютюн пачалыгъына да гьаким этип салды ону.