Якъуб олагъа: – Мени сиз уланларымдан бирини артындан бирин магьрюм этип турасыз. Юсуп ёкъ, Симон ёкъ. Энни Бенияминни де алып гетме турасыз. Бары да балагьлар мени башыма геле! – дей.
– Ёкъ, уланым сизин булан гелмежек. Ону агъасы оьлген, магъа биргине-бир Бениямин къалгъан. Эгер ёлда огъар бир зат болуп къалса, мен ону гётерип болмажакъман: сиз мени, башы ап-акъ болгъан къартны, къайгъыгъа да батдырып, къабургъа гийирежексиз, – дей Якъуб.