Биз будай тарлавда кюлтелер байлап тура эдик. Мени кюлтем тюппе-тюз эретургъан эди, сизин кюлтелеригиз буса ону аралап алып, мени кюлтеме баш ийди!
Агъалары, иниси огъар: – Не эте, сен бизге пача да болуп, бизге гьакимлик этежекмен деп ойлашамысан дагъы? – дей. Тюшлери ва хабарлары саялы ону дагъыдан-дагъы бек гёрюп ярамайгъан болалар.
Бугюнден тутуп сен мени бары да уьюме гьакимлик этежексен, халкъым да сагъа тынглажакъ. Сенден янгыз бир пача атым булан артыкъ болажакъман.
– Муна, мен сени бютюн Мисриге гьакимлик этме сала тураман! – дей пача Юсупгъа.
О мюгьюрю булангъы юзюгюн чечип, Юсупну бармагъына тагъа. О Юсупгъа инг юкъкъа кетенден этилген опуракълар гийдире ва бойнуна алтын шынжыр тагъа.
О Юсупгъа пачалыкъдагъы экинчи адамны ат арбасын бере. Юсуп шо ат арбагъа минип барагъанда, ону алды булан: «Юсупгъа баш ийигиз», – деп къычыра болгъанлар. Шолай пача Юсупну бютюн Мисрини гьакими эте.
– Муна, мен, пача, буюра тураман. Бугюнден сонг сенден ихтиярсыз бютюн Мисри топурагъында бирев де не къолун, не бутун шытырлатмажакъ! – дей о Юсупгъа.