Юсуп огъар булай дей: – Сени тюшюнгню маънасы булайдыр. Уьч яш бутакъ уьч гюндюр.
Уьч гюн гетип, пача сени янгыдан гётережек. О сени алдагъы къуллугъунга къайтарып салажакъ, сен де алда йимик огъар чагъыр ичеген аякъ береген болажакъсан.
Сагъа бир тилевюм бар: ишлеринг яхшы болуп гетгенде, мени де унутуп къоймассан, магъа рагьмунгну гёрсет: мени гьакъымда пачагъа айтып, мени шундан къутгъарарсан!
Мени исрайыллыланы топурагъындан урлап гелтиргенлер чи! Мен мунда туснакъгъа салардай бир зат да этмегенмен!
Баш экмекчи Юсуп тюшню яхшы чечип бажарагъанын гёрюп, огъар булай дей: – Мен буса тюшюмде башымда уьч четен бар деп гёрдюм.
Уьстдеги четенде пача учун бишген затлар бар эди. Четенни ичиндеги затланы къушлар чокъуй эдилер.
Юсуп огъар булай дей: – Муна сени тюшюнгню маънасы. Уьч четен уьч гюндюр.
Уьч гюн гетип, пача сени де гётережек: сени асмакъда асажакълар, къушлар да сени сюегингни чокъуп туражакълар.