Ибрагьимни къулу булай дуа эте: – Раббим, бийим Ибрагьимни Аллагьы! Бугюн ишлерим тюзелсин дагъы, есим Ибрагьимге рагьму эт дагъы!
Шолай бугюн къуюну ягъына геле туруп, мен булай дедим: «Раббим, бийим Ибрагьимни Аллагьы, эгер Сен ишлерим тюзелгенни сюе бусанг, муна мен гьали къуюну ягъында токътап тураман. Шунда сув алма деп къыз гелгенде, мен огъар: „Кажинингден сув ичме къой“, – деп айтажакъман.
Мен де Раббибизни алдында ерге къапланып ятып сужда этдим. Бийимни уланына ону къардаш тайпасындан къыз алмакъ учун мени тувра шунда гелтиргени саялы, бийим Ибрагьимни Аллагьы болгъан Раббибизге алгъыш этдим.
Муна Ребека – ону оьзюнг булан алып гет. Раббибиз сюеген кюйде, о сени бийингни уланыны къатыны болсун, – дей.
Сен гьаман да магъа, Сени къулунга, гёрсетип тургъан гьакъ герти рагьмунга мен лайыкълы да тюгюлмен. Мен Ёрданны ари ягъына чыгъып гетегенде, къолумда биргине-бир таягъым тюгюл ёкъ эди, гьали буса малым-мюлкюм эки къонушгъа бёлюнген.