Ибрагьим шо ерлерден къыблагъа, Негевге багъып гетип, Кадешни ва Шурну ортасында яшама башлай, сонг буса Герар деген шагьарда ерлеше.
О адамлагъа къатыны Сара оьзюню къызардашы деп айтып юрюй. Шо саялы Герарны пачасы Авимелегь Сараны артындан йиберип, ону оьзюне ала.
Тек Авимелегьге гече тюшюнде Аллагь гёрюнюп, булай дей: – Шо къатынны алгъанынг саялы сен оьлежексен. Ону эри бар.
Авимелегь буса огъар тийме де тиймеген болгъан. – Есим! Гертилей де, Сен айыпсыз халкъны оьлтюрежекмисен? – деп ялбара о.
Шо адам чы огъар къызардашым деп оьзю айтды! Къатын да шолай дей эди! Мени намусум таза, мунда мени гюнагьым ёкъ!
– Герти, Мен сени намусунг таза экенни билемен. Шо саялы да Мен сени шо къатынгъа тийме къоймадым, Мени алдымда гюнагь этмекден сакъладым. Тек гьали энни ону эрине къайтар. О пайхаммар, о сен сав къалсын деп дуа этежек, сен де сав къалажакъсан. Эгер сен ону эрине къайтармасанг, оьзюнг ва бары да уьюнгдегилер де оьлежекни билип къой, – деп жавап бере огъар тюшюнде Аллагь.
– Герти, Мен сени намусунг таза экенни билемен. Шо саялы да Мен сени шо къатынгъа тийме къоймадым, Мени алдымда гюнагь этмекден сакъладым. Тек гьали энни ону эрине къайтар. О пайхаммар, о сен сав къалсын деп дуа этежек, сен де сав къалажакъсан. Эгер сен ону эрине къайтармасанг, оьзюнг ва бары да уьюнгдегилер де оьлежекни билип къой, – деп жавап бере огъар тюшюнде Аллагь.
Эртенине Авимелегь бары да вазирлерин де чакъырып, бу сёзлени олагъа етишдире. Олар бары да бек къоркъалар.
Авимелегь Ибрагьимни оьзюню ягъына чакъырып, огъар булай деп бетлей: – Недир сен бизге этегенинг? Мени де, савлай пачалыгъымны да шу гюнагьгъа тарытардай сагъа не ачув этген эдим? Шолай этме ярамас чы!
Не саялы этдинг шо ишни?
Ибрагьим булай деп жавап бере: – Мен бу якъларда Аллагьдан къоркъмайдыр деп ва къатыным саялы мени оьлтюрме болар деп ойлашгъан эдим.
Ондан къайры да, о гертилей де мени къызардашым. О мени атамны башгъа къатынындан болгъан къызы. Мен ону къатын этип алгъан эдим.
Тек Аллагь магъа атамдан къалгъан уьюмню къоюп сапар чыкъмагъа буйрукъ этгенде, мен огъар: «Тилеймен сагъа, магъа шу яхшылыкъны эт: къайда барып къалсакъ да, мен сени эркъардашынг деп айтып тур», – деп айтгъан эдим.
Авимелегь Ибрагьимге къойлар, сыйырлар, къуллар-къаравашлар савгъат эте, огъар Сараны къайтара.
О Ибрагьимге булай дей: – Мени бары топурагъым сени алдынгда, не ерде сюе бусанг, шонда яшап тур.
Сарагъа буса булай дей: – Мен сени эркъардашынга бир минг гюмюш акъча беремен. Шо бары да сени булангъыланы алдында сен айыпсыз экенликни исбатлажакъ.
Ибрагьим Аллагьгъа дуа эте. Аллагь Авимелегьни, ону къатынын ва къаравашларын сав эте. Къатынгишилер къайтып яшлар табып болагъан болалар.
Ондан алда буса Ибрагьимни къатыны Сара саялы Раббибиз Авимелегьни уьюндеги бары да къатынланы яш тапмайгъан этген болгъан.