Нечун, эй Эгам, узоқда турибсан? Қайғули дамларда Ўзингни яширасан?
Эй Худойим! Нега мени тарк этдинг?! Нега мендан узоқдасан шу қадар?! Эй Худойим! Нечун менга нажот бермайсан?! Оҳу нолаларимни эшитмайсан?!
Мазлум нола қилганда, шоҳ нажот беради, Мададкори йўқ бечорани у қутқаради.
Қарадим, ёрдам берадиган бирор одам йўқ эди, Қўллаб–қувватлайдиган ҳеч кимса йўқлигидан ҳайратда қолдим. Шунда Ўзимнинг қўлим ёрдамга келди, Ўз ғазабим Менга мадад бўлди.