Худди дарбадар қушлардай Бўлиб қолар ахир, Мўаб аҳли. Уясидан қувилган қушлардай Улар Арнон сойлиги кечувини ғурбатда кезади.
Эй руҳонийлар, кўпайгани сари сизнинг сонингиз, Менга қарши кўпроқ гуноҳ қилдингиз. Энди улуғворлигингизни шармандаликка алмаштираман.
Эй Эгам, бу халқингга Сендан нима тилай?! Аёлларини бепушт қилгин, Эмиза олмайдиган қилгин.
Самария аҳли Байт–Обундаги Олтин бузоғидан хавотир олади, Унинг учун улар аза тутишади. Бутидан хурсанд бўлган руҳонийлар ҳам Бут сургун бўлганидан йиғлашади.