Уйғон, уйғон, эй Қуддус, Куч–қудратга тўлгин. Ажойиб кийимларингни кийгин, Эй Сион, муқаддас шаҳар! Мана энди суннатсизлар, нопоклар Дарвозаларингдан ичкари кирмайди!
Сизлар учун эса, эй номимни эшитиб қўрқадиганлар, нажот қуёш каби кўтарилади, сизларга шифо нурларини сочади. Ҳа, сизлар шодланасизлар. Оғилхонадан қўйиб юборилган бузоқлардай сакрайсизлар.
Зеро, Худойимиз меҳр–шафқатга бой, У самодан бизга уфқ Нурини сочади.
Ҳар бир одамни ёритадиган ҳақиқий Нур дунёга келаётган эди.
Мана шу сабабдан шундай деймиз: “Эй ухлаётган, тур! Ўликдан тирил! Масиҳ сенга нур сочар.”