“Эгамиз Синай тоғидан Ўз халқига келди, Сеир юрти узра қуёшдай порлади, Порон қирларидан нур сочди. Ўн мингларча фаришта У билан келди, Ўнг қўлида оташин олов бор эди.
Эй Худо, мадҳинг ҳам донғинг каби, Ернинг тўрт томонига ёйилган, Ўнг қўлинг адолат ила тўлиб–тошган.
Эгамиз барча халқлар устидан юксалган, Унинг шуҳрати самолардан ҳам буюкдир.
Шундай экан, Мен Темон шаҳрига олов ёғдираман, Бозрах қалъаларини олов куйдириб ташлайди.”