Эгамиз менинг куч–қудратимдир. У менинг қутқарувчимдир. У менинг Худойимдир, мен Уни олқишлайман, Отамнинг Худосидир, мен Уни улуғлайман.
Раббийга олқишлар бўлсин, У ҳар куни оғирлигимизни кўтаради. Худо бизнинг нажотимиздир.
Худойимиз — нажот бергувчи Худо, Эгамиз Раббий ўлимдан қутқаради.
Айтдики: “Мен танлаганларга тегманглар, Пайғамбарларимга зарар келтирманглар.”
У халқларни ҳукм этиб, жасадларини уюм қилар, Бутун ер юзидаги ҳукмдорларни эзиб ташлар.
Сизлар оҳак билан оқлаган бу деворни Мен йиқитаман. Уни пойдеворигача очиб ташлайман. Қулаган девор сизларни босиб қолади, сизлар ҳаммангиз ҳалок бўласизлар. Ўшанда Эгангиз Мен эканлигимни билиб оласизлар.»