Улар идроксиз, бадкирдор, Халқимни бир луқма нондай еб юборади, Ҳеч қачон Эгамизга сажда қилмайди.
Йўқсилнинг бошини тупроққа қориб, оёқ ости қиляптилар, Мазлумни йўлдан четга итариб чиқаряптилар. Ота ва ўғил битта жувон билан ётиб, Мени бадном қиляптилар.
Камбағалнинг буғдойидан катта солиқ олиб, бечорани эзасизлар. Шундай экан, йўнилган тошдан қурган уйларингизда яшамайсизлар. Барпо қилган гўзал узумзорларингиз маҳсулидан шароб ичмайсизлар.
Мен биламан сизлар гуноҳга ботиб кетганингизни, Кўплаб жиноятларга қўл урганингизни. Сизлар айбсиз кишини эзиб, пора ейсизлар, Маҳкамаларда фақирни адолатдан маҳрум қиласизлар.