Раббий тарбиялаганда, Ёлғиз ўтириб, сукут сақлайлик.
Бундай вақтларда ер ўпиб таъзим қилайлик, Ахир, яна умид бордир.
Тарсаки еганимизда қаршилик қилмайлик, Эшитган кўп ҳақоратларни ичимизга ютайлик.
Зеро, Раббий бизни абадий ташлаб қўймайди!
Унинг Ўзи бизга қайғу келтирган бўлса–да, Ўзи бизга раҳм–шафқат қилади. Ахир, Унинг содиқ севгиси буюкдир!
Ҳа, У инсонга ғам келтириб, озор беришни хуш кўрмайди.
Биз биламизки, Худони яхши кўрганларга ҳамма нарса яхшиликка хизмат қилади, чунки Худо уларни Ўзининг мақсадига кўра, даъват этган.