Лашкари кўплигидан шоҳ қутулмайди, Кучи кўплигидан жангчи ғолиб бўлавермайди.
“Жанг отлари нажот берар” дейиш пуч хаёлдир, Улар қудратли кучи билан қутқара олмайди.
У сен тўғрингда фаришталарига амр беради, Фаришталар ҳамма йўлларингни қўриқлайди.
Оёғинг тошга қоқилиб кетмасин дея, Фаришталар қўлларида сени кўтариб боради.
Қоқилишингга У йўл қўймас, У посбонингдир, асло мудрамас.
Чунки Эгамиз ёнингда бўлади, сени қоқилишдан асрайди.
Осмон Шоҳлигининг меросхўрлари эса ташқаридаги зулматга қувиб чиқарилади. Улар у ерда қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекадилар.