Исроил халқи орасидаги қаланғи–қасанғиларнинг нафсига ўт тушди. Исроил халқи ҳам уларга қўшилишиб фиғон чекиб, зорлана бошлади: “Қанийди гўшт бўлса!
Энди эса силламиз қуриган, маннадан бошқа ейдиган ҳеч нарса йўқ.”
Саҳрода улар нафси бузуқлик қилди, Дашту биёбонда улар Худони синади.