Давутну йыры. Булай деди Рабби Есиме: «Мен Сени душманларынгны аякъларынгны тюбюне салгъынча, Мени онг ягъымда олтуруп тур».
Мен, Инсанны Уланы, Атасыны макътавуну шавласында Ону малайиклери де булан гелип, шо заман гьар кимге ишлерине гёре бережекмен.
Гертисин сёйлеймен сизге: мунда токътагъанланы арасында Инсанны Уланы нечик гьакимлик этежегин гёрмей туруп оьлмежеклер бар.
Шо заман кёкде Инсанны Уланыны белгиси гёрюнежек. Ер юзюндеги бютюн халкълар тююнюп йылап яс этежеклер. Кёкдеги булутланы уьстюнде къудрат ва сыйлы нюр булан Инсанны Уланыны гелегенин гёрежеклер.
Аллагьны Ругьундан толгъан Стефан кёклеге багъып гёз къарата, онда Аллагьны макътавлу нюрюн ва Ону онг ягъында токътагъан Исаны гёре.
О: – Муна мен ачылгъан кёклени ва Аллагьны онг ягъында токътагъан Инсанны Уланын гёремен, – дей.
Къарагъыз! О булутлар булан бирче гележек. Барысы да, Огъар чанчгъанлар да, Ону оьз гёзлери булан гёрежеклер. Дюньяны бары да халкълары Огъар яс этип йылажакълар. Бу затлар гертилей де шолай болажакъ! Амин.