Эгер сизге гьеч ким бир зат сёйлесе: «Булар Раббибизге тарыкъ», – деп айтарсыз. Шо адам шоссагьат оланы берер.
Оьзю дюньядан алынажакъ гюнлер ювукълашгъанда, Иса Ерусалимге бармагъа токъташа.
– Мени заманым гьали де етишип битмеген, сизге буса гьар не заман да къыйыша.
Сиз байрамгъа оьзюгюз барыгъыз, Мен буса бу байрамгъа бармайман. Мени заманым гьали де етишип битмеген, – дей Иса олагъа.
Бу сёзлени Иса ибадатханада Аллагьны каламын англатагъанда, хазна сандыкъны къырыйында сёйлей. Ону бирев де тутмай, неге тюгюл Ону заманы гелип битмеген болгъан.
Иса олагъа булай жавап бере: – Аллагь Магъа, Инсанны Уланына, макътавлукъ береген заман гелди!
Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.
Сизин гьар-биригиз гьар якъгъа чачылып гетежек заман геле тура. Гелме де гелген. Гьаригиз уьйлеригизге къайтажакъсыз, барыгъыз да Мени къоюп гетежексиз. Амма Мен янгыз тюгюлмен, Мени булан Атам бар.
Бу сёзлени сёйлеген сонг, кёкге багъып къарап, Иса булай дей: – Гьей Атам, Мени заманым гелди. Уланынг Сени макътавлу этсин учун, Сен де Уланынгны макътавлу эт.