Мени гёрюп турагъанланы барысы да мени мысгъыллап туралар; башларын силлей туруп, авзулары булан булай сёйлеп туралар:
«Раббиге эди ол аркъатаягъан; азат этсин дагъы ону. Рабби рази къала болгъан сонг, Рабби Оьзю къутгъарма да къутгъарсын дагъы ону».
Неге тюгюл де, итлер аралап къойдулар мени; кёп санавда яманлар да къуршап алдылар мени; къолларыма, бутларыма чанчдылар мени.
Бары сюеклеримни санап болур эдим мен. Мени гёрюп, тамашагъа йимик къарап токътагъанлар олар.
Опуракъларымны оьз арасында пайладылар, абамны буса чёп салып алдылар олар.
Иса олагъа булай жавап бере: – Бары да затны янгыдан тюзлемек учун, гертиден де, башлап Илияс гелмеге герек. Амма Инсанны Уланы кёп азап чегежек ва хорланажакъ деп Сыйлы Язывларда неге язылгъан?
Шо заман Иса олагъа: – Сиз нечик англавсуз адамларсыз! Пайхаммарлар айтгъан затлагъа нече де гечден инанасыз.
Оьзюню даражасына етишмек учун, Месигь бары да бу азапланы чекмеге герек тюгюлмю эди дагъы? – деп сорай.
Иса олагъа Мусадан башлап бары да пайхаммарлагъа ерли Сыйлы Язывларда Оьзюню гьакъында язылгъан затланы англата.
Сонг Иса олагъа: – Мени гьакъымда Мусаны Къанунунда, пайхаммарланы китапларында ва Забур китапларда язылгъан бары да затлар яшавгъа чыкъмаса къутулмай деп, сизин булан бирче болгъан заманда Мен сизге сёйлеген сёзлер муна булардыр, – дей.
Иса оланы Сыйлы Язывланы маънасына тюшюндюре.
Олагъа булай дей: – Онда Месигь азап чекме герек болажакъ ва уьчюнчю гюн оьлюмден тирилежек,
Сонг Иса, бары да зат битгенни билип, Сыйлы Язывларда айтылагъан зат бары да яшавгъа чыкъсын учун: – Сув ичме сюемен, – дей.