Гьатта мен оьзюне аркъатаягъан, мени булан аш ашагъан ювукъ къурдашым да къаршы къол гётерип токътады магъа.
Неге тюгюл де, душманым тюгюл мысгъыллайгъан мени – мен гётерип болар эдим шону. Мени гёрюп ярамайгъан да тюгюл менден оьр чыгъып токътагъан – ондан да яшынып болар эдим мен:
Оьзюм йимик гёрген, оьзю булан гьакъ юрекден лакъыр этген, Аллагьны уьюне бирче юрюп тургъан шо адам сенсендир, къурдашым, ювугъум мени.
Оьзюм йимик гёрген, оьзю булан гьакъ юрекден лакъыр этген, Аллагьны уьюне бирче юрюп тургъан шо адам сенсендир, къурдашым, ювугъум мени.
Къарагъыз: муна, Магъа хыянатлыкъ этегенни къолу да Мени булан бир тепсидедир.
Шо заман Иса олагъа: – Сиз нечик англавсуз адамларсыз! Пайхаммарлар айтгъан затлагъа нече де гечден инанасыз.
– Мен сизин барыгъызны да гьакъыгъыздан айтмайман: Мен кимлени сайлагъанымны билемен. Амма Сыйлы Язывларда: «Мени булан ашымны ашагъан Магъа къаршы къол гётерди», – деп язылгъан сёзлер яшавгъа чыкъма тарыкъ.
– Экмек гесекни мандырып, Мен кимге берсем, шодур, – деп жавап бере Иса. Экмек гесекни мандырып, О Симон Искариетни уланы Ягьудагъа узата.
Павел, оьзюню адатына гёре, синагоггъа барып, уьч сонгугюн ягьудилер булан Сыйлы Язывланы гьакъында лакъыр этип тура.
Месигь азап чегип оьлгенден сонг тирилме герек болгъанны англата ва исбатлай туруп, о: – Оьзюню гьакъындан мен сизге айтагъан Иса – Месигьдир, – дей.
Оьзюм алгъан затны инг агьамиятлысын башлап мен сизге бердим: Сыйлы Язывларда язылгъан кюйде, Месигь бизин гюнагьларыбыз учун оьлюп гетди.