Шо замандан тутуп Иса якъчыларына Оьзю Ерусалимге барма, тамазаланы, баш дин къуллукъчуланы ва дин алимлени къолундан кёп азап чекмеге, оьлтюрюлмеге, сонг уьчюнчю гюн къайтып тирилмеге гереги гьакъында сёйлемеге башлай.
Петер, Ону бир якъгъа чакъырып: – Аллагь гёрсетмесин, я Раббим! Сени башынга бу балагьлар къопмасын! – деп, Огъар къаршы чыгъып сёйлемеге башлай.
О заман Иса, Петерге бурулуп: – Менден ари тай, иблис! Сен Мени ёлумну къыркъып токътагъансан. Сени Аллагь сюеген затлар тюгюл, инсан сюеген затлар ойлашдыра! – дей.
Олар Исаны сюегин алалар ва ягьудилер гёмеген адат булан арив ийисли май себилген кетен гебинге чырмайлар.