Юсуп агъаларыны, инисини ягъына етишгендокъ, олар ону ала гёлегин юлкъуп чечелер,
тутуп, ону къуюгъа ташлап къоялар. Шо къую бош болгъан; онда сув болмагъан.
Агъа-инилер ашама деп олтургъандокъ, Гилатны ягъындан таба исмайыллыланы кериваны гелегенни гёрелер. Оланы тюелери атир ийисли сыламалар ва балгьамлар да алып Мисриге бара болгъан.
Ягьуда: – Оьзюбюзню инибизни де оьлтюрюп, ону оьлгенин яшырсакъ, ондан бизге башгъа не пайда бар?
Ону исмайыллылагъа сатсакъ къолай, къолларыбыз да таза болажакъ. Нечик де о инибиз чи, бизин къаныбыз бир чи, – дей. Агъа-инилер рази болалар.
Мидьянлы савдюгерчилер ювукъ гелгенде, агъа-инилер Юсупну къуюдан чыгъаралар ва исмайыллылагъа йигирма гюмюш акъчагъа саталар, олар да ону Мисриге алып гетелер.
Пакъырны агьына тынгламагъан оьзю де бир агь урар, амма кёмексиз къалар.