Якъуб мекенли бай болуп токътай. Ону къой ва эчки сиривлери, къуллары ва къаравашлары, тюелери ва эшеклери бола.
– Ёлда магъа ёлукъгъан не сиривлер эди? – деп сорай Исав. – Олар булан сени рагьмунгну къазанма умут эте эдим, бийим, – деп жавап бере Якъуб.
– Сени булан мени адамларымны да къояйым, – дей Исав. – Негер тарыкъдыр? Сен, бийим, магъа артыкъ рагьмулусан, – дей Якъуб.