Книга Бытие Cтих 13 | Параллельные места

Ребеканы эркъардашы Лабан къызардашында сыргъаны ва билезиклени гёргенде ва гелген адам ону булан нени гьакъында сёйлегенни билгенде, къуюгъа багъып алгъасай, Ибрагьимни къулуну ягъына багъып бара. О буса тюелери де булан къуюну къырыйында токътап тура болгъан. Лабан огъар: Якъуб Лияны сюймейгенни гёрюп, Раббибиз ону яш табып болагъан эте. Рагьил буса яш табып болмай. Тек Исав ону алдына чабып барып, ону къучакълап, бавруна баса, оьбе, олар экевю де йылап алалар.

Лабан буса: – Гертилей де, сен мени къардашымсан, къаным-жанымсан! – дей. Якъуб Лабанны уьюнде яшайгъанлы бир ай оьте.

Сонг Лабан огъар: – Мени къардашым болгъан сонг, магъа гьавайын ишлеп турармысан дагъы? Нечик гьакъ тёлегенимни сюегенингни айт? – дей.

Лабанны эки къызы болгъан, уллусуну аты Лия, гиччисиники Рагьил болгъан.

Лияны къуймур гёзлери болгъан, Рагьилни буса бети де, бою-сою да исбайы болгъан.

Якъуб Рагьилни сююп къала ва Лабангъа: – Сен магъа гиччи къызынг Рагьилни къатын этип бережекге мен сагъа етти йыл ишлежекмен, – дей.

– Яхшы. Ят адамгъа эрге баргъынча, сагъа барсын. Яша бизде, – дей Лабан.

Рагьил саялы Якъуб огъар етти йыл ишлей, тек шо етти йыл огъар бир нече гюн йимик гёрюне – шонча да бек сюе болгъан ону.

Артда да о Лабангъа: – Магъа Рагьилни къатын этип бер. Болжал етишди, гьали энни огъар меники болма заман болду, – дей.

Шо заман бары да хоншуларын да чакъырып, Лабан той эте.

Къашкъаралгъанда, о Якъубну къырыйына Рагьилни орнуна Лияны гелтирип къоя. Якъуб да ону булан ювукълукъ эте.

(Лабан Лиягъа къуллукъчу этип оьзюню къаравашы Зилпаны бере.)

Эртен болгъанда, Якъуб къарай – алдында Лия! – Недир сен магъа этгенинг? Рагьил саялы тюгюлмю эди мен сагъа ишлегеним? Сен мени неге алдатдынг? – дей Якъуб Лабангъа.