Ибрайим Лутгъа булай дей: – Бизин арабызда – мени къойчуларымны да, сени къойчуларынгны да арасында – эришивлюк болмайгъан кюйню этейик, биз чи къардашларыбыз.
Лутну есирликде экенин билгенде, Ибрайим тувгъандан берли оьзюню уьюнде тувгъан, дав юрютюп бажарагъан уьч юз он сегиз адамын да жыйып, оланы артындан тюше. Душманланы о Дан деген шагьаргъа ерли гьызарлап юрюй.
Душманлардан о бары талагъан затын, Лутну, ону мал-матагьын, къатынгишилени ва есирлени къайтара.
Ребека чабып уьюне, анасыны ягъына гелип, гелген къонакъны гьакъында айта.
– Хошгелдинг, Раббибизни шабагьаты болгъан адам! Не этесен мунда эретуруп? Мен чи сагъа уьй гьазирлегенмен, тюелеринге де ер онгаргъанман, – дей.
Тек Исав ону алдына чабып барып, ону къучакълап, бавруна баса, оьбе, олар экевю де йылап алалар.