Авзуларыбыз кюлей эди, тиллерибиз буса шат йырлар йырлай эди. «Зор уллу иш этип къойду олар учун Раббибиз!» – деп сёйлей эдилер халкъланы арасында шо заман.
О сагъа уллу сююнч ва шатлыкъ гелтирежек ва ону тувмакълыгъына кёплер сююнежеклер.
Хоншулары ва къардашлары, Раббибиз Элизабетге Оьзюню уллу рагьмусун гёрсетгенни эшитип, ону булан бирге сююне.