Ұлан-ғайыр аспан, жер және ондағының барлығы да Құдайларың Жаратқан Иенің меншігі.
«Уа, Ешүрун, ешкім ұқсамас Құдайыңа,Ол салтанатпен келеді сені қолдауға,Бұлттар үстімен жүреді аспанда.
(Дәуіттің жыры.)Ей, мықтылар, Жаратқанды дәріптеңдер,Иеміздің құдіретін құрметтеңдер,
Жаратқанның даусы тым құдіретті,Жаратқанның даусы асқан айбатты.
Мадақтаңдар Құдайды киелі - xk Mrk 1.24 үйінде,Мадақтаңдар Құдіреттіні көкте де!
Алайда Құдай шынымен-ақ жер бетінде тұратын бола ма?! Тіпті ұлан-ғайыр көктің өзі Сені сыйғыза алмағанда, мен салған мына үй қайдан сыйғызсын?!
Мықты періштелерге мініп алды,Желдің қанаттарында зулап ұшты,
Садағыма артпаймын мен сенімімді,Құтқара да алмайды семсерім мені,
Сонда өз халқының үстінен Жаратқан Ие пайда болып, Оның жебелері найзағайдай атылатын болады. Жаратушы Тәңір Ие кернейдей қатты дауыс шығарып, оңтүстіктегі иен даладан соққан дауылдай жауға бас салады.
Тақтың тұсынан найзағайдың жарқылы, гүрсілі және күркірі шықты. Ал тақтың алдында жеті шырағдан жалындап жанып тұрды. Олар — Құдайдың жеті Рухының белгісі.