Өзіңде туып-өскен тұрғындарыңның бірде-біреуі саған қол ұшын беріп, тура жолмен жетелеп алып жүрген жоқ.
Халқым, шатырыңның орнын кеңейтіп ал! Оның жапқыштарын аямай созып, жіптерін ұзын етіп, қазықтарын мықтап қақ!
Бір апаттан кейін бір апат, бүкіл ел қирап иесіз бос жатыр. Бір мезетте-ақ шатырларым, көзді ашып-жұмғанша жабынды күркем жермен-жексен болып қалды.
Жаратқан Ие тағы мынаны айтады:«Рамақ жерінде зор қасіреттенДауыс естіледі зар еңіреген.Рахила өлген балаларын жоқтап,Жұбанудан бас тартады зар жылап:Келмеске кетті олар көздері құрып!»