Гьезие жавабалъе ГІисаца абуна: – Я ТІухьдузда бугеб лъангутІиялъ, я Аллагьасул къудраталда божунгутІиялъ къосинарун руго нуж.
Къиямасеб къоялъ чІаголъаразул я лъудби, я росал рукІине гьечІо, зобалазда ругел малаикзабазул гІадинаб гІумру букІине буго доба гьезулги.
Хварал чІаголъизе рукІиналъул хІакъалъулъ цІаличІебищ нужеца Аллагьас нужеда абураб гьадинаб калима:
«Дун вуго Ибрагьимил Аллагь, ИсхІакъил Аллагь, Якъубил Аллагь»? Аллагь – гьев хваразул Аллагь гуро, чІагоязул Аллагь вуго.
Гьесухъ гІенеккараб халкъ гІажаиблъун хутІана ГІисал рагІабазда.
ГІисаца саддукеял руцІцІун чІезарунилан рагІидал, фарисеял данделъана.
Гьезда гьоркьоса цо динияв гІалимчияс, ГІисал хІалбихьизелъун, гьесда гьикъана:
– Я, МугІалим! Къануналда бищунго аслияб амру щиб кколеб? – абун.
ГІисаца гьесда абуна: – «Дурго БетІергьан Аллагь дуе вокьа дур тІолабго ракІалдалъун, дур тІолабго рухІалдалъун, дур тІолабго гІакълу-пикруялдалъун».
Гьеб ккола бищунго аслияб ва тІоцебесеб амру.
Гьелдаго релълъараб буго кІиабилебги: «Мунго гІадин вокьа дуе дуда аскІов вугевги».
Гьеб кІиябго амру буго тІолабго Мусал къануналъулги аварагзабазул ТІухьдузулги кьучІ.