Эй танбал, чумолиларга бир қара, уларнинг хатти–ҳаракатларини кўриб доно бўл.
Уларнинг на раҳбари, на назоратчиси, на ҳукмдори бор.
Лекин улар ёзда озиқ тўплашади, ўрим пайтида дон–дун йиғишади.
Сен–чи, танбал, қачонгача ухлайсан?! Қачон ўрнингдан турасан?
“Бир оз ухлай, бир мизғиб олай, ёнбошлаб бирпас дам олай”, дейсан.
Шунинг учун қашшоқлик йўлтўсардай, муҳтожлик қароқчидай устингга келади.