Эдомликлар ва Исмоил авлодлари, Мўабликлар ва Ҳожар насллари, Габол, Оммон ва Омолек халқлари, Тир халқи билан Филистия Тил бириктириб, фитна қилади, Сенга қарши иттифоқ тузади.
Эй Исроил халқи, ота–боболаримиз каби, биз гуноҳ қилдик, Эгри йўлдан юрдик, ёмонлик қилдик.
Эгамиз шундай дейди: “Эй Қуддус, Сени қандай қилиб кечираман?! Фарзандларинг Мени тарк этдилар–ку! Улар Худо бўлмаган бутларнинг номини ўртага қўйиб онт ичдилар. Мен уларнинг эҳтиёжларини қондирар эдим, Улар эса зино қилаверар эдилар, Фоҳишаларнинг уйига тўдалашиб борар эдилар.
Мен уларни бунинг учун жазоламайми?! Шундай бир халқдан ўч олмайми?! — деб айтмоқда Эгамиз. —
Ёшу қариларнинг жасадлари кўчада чангга беланиб ётибди. Қилич дастидан йигиту қизларим жувонмарг бўлди. Сен ғазабинг келган куни уларни ҳалок қилдинг, Аёвсиз уларни қириб ташладинг.
Аммо биз ноҳақлик қилиб, гуноҳга қўл урдик. Қабиҳ ишлар қилиб, Сенга қарши бош кўтардик, амрлару қонун–қоидаларингни унутиб,