Книга Марсия Cтих 11 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Марсия Eski Ahd

Eski Ahd

Ибтидо

Чиқиш

Левилар

Саҳрода

Қонунлар

Ёшуа

Ҳакамлар

Рут

1 Шоҳлар

2 Шоҳлар

3 Шоҳлар

4 Шоҳлар

1 Солномалар

2 Солномалар

Эзра

Нахимиё

Эстер

Аюб

Забур

Ҳикматлар

Воиз

Қўшиқ

Ишаё

Еремиё

Марсия

Ҳизқиёл

Дониёр

Хўшея

Йўэл

Амос

Ободиё

Юнус

Михо

Нохум

Хабаққуқ

Зафаниё

Хаггей

Закариё

Малаки

Yangi Ahd

Матто

Марк

Луқо

Юҳанно

Ҳаворийлар

Ёқуб

1 Бутрус

2 Бутрус

1 Юҳанно

2 Юҳанно

3 Юҳанно

Яҳудо

Римликлар

1 Коринфликлар

2 Коринфликлар

Галатияликлар

Эфесликлар

Филиппиликлар

Колосаликлар

1 Салоникаликлар

2 Салоникаликлар

1 Тимўтий

2 Тимўтий

Титус

Филимўн

Ибронийлар

Ваҳий

← Предыдущая

Марсия

Следующая →

1 2 3 4 5

Азобларда қолган инсонман, Худонинг ғазаби туфайли таёқ едим.

Бошлаб борди Эгам мени зулматга, Нур тушмайдиган қоронғи жойга.

Ёлғиз менга қарши У қўл кўтарди, Кун бўйи мени қайта–қайта жазолади.

Қаритиб юборди эту теримни, Синдириб ташлади суякларимни.

Ғам–аламга мени тутқун қилди, Жабру жафо зиндонига мени ташлади.

Мажбур қилди мени зимистонда яшашга, Ўхшаб қолдим мен анча олдин ўлган одамга!

Қочиб кетмасин дея, Худо атрофимни қуршади, Оғир занжирлар билан мени кишанбанд этди.

Ёрдам сўраб ёлворсам ҳам мен Унга, Қулоқ солмас У менинг фиғонимга.

Йўнилган тошлар билан У йўлимни тўсди, Юрган йўлимни чалкаштириб юборди.

Пойлади У мени айиқдай, Ташланмоқчи бўлди менга шердай.

Сўнг мени судради бир четга, Ғажиди, солиб кетди танг аҳволга.

Параллельные места

Хўшея 6:1

Бу халқ шундай дейди: “Келинглар, Эгамизга қайтайлик! У бизни тилка–пора қилди, Шифони ҳам Ўзи беради. Бизни ярадор қилди, Яраларимизни Ўзи боғлайди.

Худо Ўз ёйини тортди, Ўқларига мени нишон қилди.

Садоғидаги ўқлари билан юрагимни тешди.

Мана энди ўз халқим устимдан кулмоқда, Уззукун улар мени мазах қилиб, қўшиқ куйламоқда.

Худо менга аччиқ ўтдан едирди, Заҳарли сувдан менга ичирди.

Мени оёқ ости қилиб, тупроққа белади, Шағал едириб, тишларимни синдирди.

Тинчлик билмас энди менинг жоним, Бахт нималигини тамом унутдим,

Шунда ўзимга дедим: “Адойи тамом бўлдим! Барбод бўлди Эгамга бўлган умидим!”

Кулфату саргардонлик ҳақидаги ўйларим Заҳарли сувга, аччиқ ўтга ўхшайди.

Бундай ўйларга толган менинг жоним Тушкунликка тушди.

Бироқ мен бир нарсани ёдда тутарман, Шунинг учун доим умид қиларман:

Эгамнинг содиқ севгиси бўлмайди адо, Унинг раҳму шафқати тугамас асло.

Ҳар тонг улар янгиланади, Буюкдир Эгамнинг садоқати!

Қалбимда айтаман: “Эгамдир менинг бор–йўғим, Шундай экан, ёлғиз Ундадир менинг умидим.”

Эгамиз Ўзига умид боғлаганларга яхшилик қилади, Унга интилган ҳар бир жонга эзгулигини кўрсатади.

Эгамизнинг нажотини тоқат ила кутиш яхшидир.

Ёшликдан тарбияга бўйсуниш яхшидир.

Раббий тарбиялаганда, Ёлғиз ўтириб, сукут сақлайлик.

Бундай вақтларда ер ўпиб таъзим қилайлик, Ахир, яна умид бордир.

Тарсаки еганимизда қаршилик қилмайлик, Эшитган кўп ҳақоратларни ичимизга ютайлик.

Зеро, Раббий бизни абадий ташлаб қўймайди!

Унинг Ўзи бизга қайғу келтирган бўлса–да, Ўзи бизга раҳм–шафқат қилади. Ахир, Унинг содиқ севгиси буюкдир!

Ҳа, У инсонга ғам келтириб, озор беришни хуш кўрмайди.

Юртдаги ҳамма асирларнинг оёқ ости бўлганини,

Одамлар ҳақ–ҳуқуқдан маҳрум бўлганини Худойи Таоло кўриб турибди.

Бир ёқлама ҳукм чиқарилганини Раббий билиб турибди.

Раббийнинг ижозатисиз, Ҳеч кимнинг буйруғи бажо бўлмас.

Яхшилик ҳам, ёмонлик ҳам Худойи Таолонинг амрисиз содир бўлмас.

Ҳануз ҳаёт эканмиз, Гуноҳимиз учун жазо тортганда нолимайлик!

Тутган йўлларимизни яхшилаб текширайлик, Эгамизга қайтайлик.

Қўлларимизни осмонга чўзиб, Чин дилдан самодаги Худога ёлвориб айтайлик:

“Эй Эгамиз! Биз итоатсизлик қилдик, Сенга қарши бош кўтардик, Сен бизни кечирмадинг.

Сен ғазабга миниб, таъқиб қилдинг бизни, Шафқатсиз қирдинг ҳаммамизни.

Илтижоларимиз Сенга етиб бормаслиги учун Булутлар билан олдингни тўсдинг.

Сен бизни ахлатдай ташлаб юбординг, Халқлар орасида супуриндидай қилдинг.

Мана, барча ёвларимиз устимиздан куляпти.

Биз ваҳимага тушдик, тузоққа илиндик, Фалокату ҳалокатга гирифтор бўлдик.”

Сел–сел бўлиб оқар менинг кўз ёшларим, Ахир, қирилиб кетди менинг халқим!

Эгамиз самодан бизга қарамагунча, Мен тўхтамай оби дийда қиламан, Тинмай кўз ёш тўкаман.

Эгамиз самодан бизга қарамагунча, Мен тўхтамай оби дийда қиламан, Тинмай кўз ёш тўкаман.

Қуддусдаги ҳамма қизларнинг қисмати Юрак–бағримни эзиб юборди!

Сабабсиз душманлик қилаётир менга одамлар, Қушни овлагандай мени овлади улар.

Мени тириклайин чуқурликка ташлашди, Чуқурлик оғзини тош билан беркитишди.

Сувлар кўтарилиб ошди бошимдан, “Адо бўлдим” дедим ичимда.

Эй Эгам, чуқурлик тубидан Сенга илтижо қилдим.

“Додимни тингла, беркитма қулоғингни!” дедим. Сен эшитдинг бу илтижоимни.

Ёлворганимда Сен менга яқинлашдинг, “Қўрқма!” деб ўшанда менга айтдинг.

Ё Раббий, Сен даъвоимни ҳимоя қилдинг, Менинг жонимни халос этдинг.

Кўрдинг менга қилинган ноҳақликни, Эй Эгам, Ўзинг ёқлагин мени.

Ёвларимнинг тил бириктирганини Сен кўрдинг, Менга қарши қилган ёвуз ниятларини билдинг.

Эй Эгам, улар мени мазах қилганини Ўзинг эшитдинг, Менга қарши тил бириктирганини билдинг.

Ғанимларим мени ғийбат қилар, Кун бўйи менга пичинг отар!

Қара, улар ўтирса ҳам, турса ҳам, Мени мазах қилиб, қўшиқ куйлашар.

Уларнинг қилмишларига яраша, Жазосини бергин, эй Эгам!

Юракларига ғулғула солгин, Уларни лаънатга дучор қилгин,

Ғазаб билан уларнинг кетидан қувла, Ер юзидан тамомила йўқ қилиб ташла!

← Предыдущая

Марсия

Следующая →

1 2 3 4 5

Выбор основного перевода