Ҳақоратга дучор бўлганим, Шармандаю шармисор бўлганим Ўзингга равшан. Ҳамма душманларимни биласан.
Одамлар ундан нафратландилар, уни рад этдилар. У қайғу, азоб–уқубат нималигини биларди. Ҳамма ундан юз ўгирди, ундан ҳазар қилди. Биз уни одам қаторида санамадик.
Улар: — Яҳудийларнинг янги туғилган шоҳи қаерда? — деб сўрадилар. — Биз Унинг юлдузи чиққанини кўрдик. Унга таъзим қилгани келдик.
Исо ҳоким Пилатнинг ҳузурида турганда ҳоким Исодан: — Сен яҳудийларнинг Шоҳимисан? — деб сўради. — Сиз шунақа дейсиз, — деб жавоб берди Исо.
Исонинг бош томонига улар: “Бу яҳудийларнинг Шоҳи Исодир” деган айбномани осиб қўйдилар.
Бош руҳонийлар Исони ҳасад туфайли қўлга туширишганини билган Пилат оломондан: — Сизлар учун яҳудийларнинг Шоҳини озод қилишимни истайсизларми? — деб сўради.
Пилат уларга яна деди: — Айтинглар хоҳишингизни! Сизлар “Яҳудийлар Шоҳи” деб атайдиган Кишини нима қилай?
— Яшавор, эй яҳудийларнинг Шоҳи! — деб Уни қутлай бошлашди.
Бош томонида: “Яҳудийларнинг Шоҳи” деб ёзилган айбнома бор эди.
шундай дедилар: — Агар Сен яҳудийларнинг Шоҳи бўлсанг, Ўзингни Ўзинг қутқар–чи!
Исонинг бош томонида: “Бу яҳудийларнинг Шоҳидир” деган ёзув бор эди.
— Сизларнинг бир одатингиз бор–ку, ҳар Фисиҳ байрамида сизлар учун бир маҳбусни озод қилар эдим. Шунга кўра, сизлар учун яҳудийларнинг Шоҳини озод қилишимни истайсизларми?
Исонинг олдига қайта–қайта келиб: — Яшавор–э, яҳудийларнинг Шоҳи! — деб, Уни тарсакилар эдилар.
Пилат бир лавҳага: “Яҳудийларнинг Шоҳи Носиралик Исо” деган сўзларни ёзиб, лавҳани хочга остириб қўйди.
Яҳудий бош руҳонийлари эса Пилатга бориб шундай дедилар: — “Яҳудийларнинг Шоҳи” деб ёзманг, балки “Бу Одам яҳудийларнинг Шоҳи бўлишга даъвогарлик қилган” деб ёзинг.