Фарзийлар буни кўриб, Исога: — Қара, шогирдларинг Шаббат куни қонунга хилоф иш қиляптилар! — дейишди.
Бу одам бир куни кечаси Исонинг олдига келиб, Унга деди: — Устоз, Сиз Худодан келган бир муаллим эканлигингизни биз биламиз. Агар Худо Сиз билан бўлмаганда эди, Сиз бундай мўъжизали аломатларни қила олмас эдингиз.
Улар эса, Исони Шаббат кунида бундай ишлар қилиб юргани учун қувғин қила бошладилар.
Агар дунё сизлардан нафратланаётган бўлса, билингки, сизлардан илгари Мендан нафратланган.
Шу тариқа Исо туфайли халқ иккига бўлинди.
Гуноҳкорларга Худо қулоқ солмаслигини биламиз. Унинг иродасига амал қилган тақводорларга эса Худо қулоқ солади.
Агар у Киши Худодан бўлмаганда эди, ҳеч нарса қилолмасди.
Исонинг бу сўзлари туфайли, яҳудийлар орасида яна келишмовчилик келиб чиқди.