Эй Исроил халқининг Худоси — Эгамиз, Сен адолатлисан. Шунга қарамай, шу кунгача Сен бизни асраб келдинг. Сенинг олдингда туришга ҳақимиз йўқ, лекин мана, айбларимиз билан олдингда турибмиз.”
Эй Исроил халқи, ота–боболаримиз каби, биз гуноҳ қилдик, Эгри йўлдан юрдик, ёмонлик қилдик.
Келинг, шармандаликни ўзимизга тўшак қилайлик, Уятни ёпинчиқ қилиб, устимизга ёпайлик! Ахир, ота–боболаримиз билан биз Эгамиз Худога қарши гуноҳ қилдик. Ёшлигимиздан то бугунгача Эгамиз Худонинг гапига кирмадик.»”
Яҳудо одамлари бир–бирига айтишади: “Бу ерда нима қилиб ўтирибмиз, ахир? Қани бўлинглар, йиғилишиб, Мустаҳкам шаҳарларга қочиб борайлик, Ўша ерда жон таслим қилайлик. Эвоҳ, Эгамизга қарши гуноҳ қилдик! Эгамиз Худо бизни ўлимга маҳкум этди, Заҳарли сувдан бизга ичирди.
Гуноҳларимиз бизга қарши гувоҳлик берса–да, Ўз номинг ҳақи–ҳурмати бизга раҳм қил, эй Эгам. Ахир, биз Сенга кўп хиёнат қилдик, Сенга қарши гуноҳ ишлар қилдик.