Шуннан соң, хыянәт итәчәк Яһүд Аннан:– Остаз, мин түгелдер бит? – дип сорады.– Моны син үзең әйттең! – дип җавап бирде Гайсә.
Гайсәгә хыянәт иткән Яһүд, Аның үлемгә тартылганын белгәч, эшләгән эшенә үкенеп, баш руханиларга һәм аксакалларга утыз кѳмеш тәңкәне кайтарып бирде һәм:
Хыянәтче: «Мин кемне үпсәм, шул Гайсә булыр. Аны кулга алып, ышанычлы сак астында алып китегез», – дип, алар белән алдан ук сүз куешкан иде.
Маттайны һәм Томасны, Һалфай улы Ягъкубны һәм Кѳрәшүче кушаматлы Шимунны,
Әмма арагызда иман итмәүчеләр дә бар, – дип әйтте.Чѳнки Гайсә кемнең иман итмәвен һәм кемнең Үзенә хыянәт итәчәген баштан ук белде.
Шунда Гайсәнең шәкертләреннән берсе – Аңа хыянәт итәчәк Яһүд Искариот:
Үзенә кемнең хыянәт итәчәген белгәнгә, Ул: «Сезнең барыгыз да чиста түгел», – диде.
Гайсә, җавап биреп:– Мин бер сынык икмәкне кемгә манып бирсәм, ул – шул, – диде һәм, бер сынык икмәкне манып, Шимун Искариот улы Яһүдкә бирде.
Гайсә шәкертләре белән еш кына шунда җыелганлыктан, ул урынны Аңа хыянәт итәчәк Яһүд тә белә иде.
Алар Аңа:– Насаралы Гайсәне, – дип җавап бирделәр.Гайсә аларга:– Ул – Мин, – диде.Хыянәтче Яһүд тә алар белән шунда тора иде.