Книга От Луки Cтих 7 | Параллельные места

Фарисейләр, моны күреп, шәкертләргә әйттеләр:– Ни ѳчен сезнең Остазыгыз салым җыючылар һәм башка гѳнаһлылар белән бергә ашый? Фарисейләр һәм аларның тѳркеменнән булган канунчылар, ачуланып, Гайсәнең шәкертләренә:– Ни ѳчен сез салым җыючылар белән, гѳнаһлылар белән бергә ашап-эчеп утырасыз? – диделәр. Фарисейләр һәм канунчылар исә:– Бу Кеше гѳнаһлыларны кабул итә һәм алар белән бергә ашый, – дип сукрандылар.

Зәкәй исә, торып, Раббыга әйтте:– Әфәнде! Милкемнең яртысын фәкыйрьләргә бирермен, инде кемне дә булса алдаганмын икән, аңа дүрт тапкыр күбрәк кайтарып бирермен.

Гайсә исә моңа карата:– Бүген бу гаиләгә котылу килде, ул да Ибраһим нәселеннән бит, – диде.

– Чѳнки Адәм Улы югалганны эзләп табарга һәм коткарырга килде.

Кешеләр моны тыңлаганда, Гайсә сүзен дәвам итеп, бер гыйбрәтле хикәя сѳйләде, чѳнки Ул озакламый Иерусалимга килеп җитәчәк иде, һәм алар, тиздән Аллаһы Патшалыгы күренергә тиеш, дип уйладылар.

Шуның ѳчен Ул әйтте:– Затлы нәселдән булган бер кеше, патшалыкны кабул итү ѳчен, ерак илгә киткән. Ул аннан әйләнеп кайтырга тиеш булган.

Ул, юлга чыкканчы, үзенең ун хезмәтчесен чакырып, аларның һәрберенә берәр алтын тәңкә биргән һәм: «Мин кайтканчы боларны кулланып, табыш казаныгыз», – дигән.

Әмма аның ватандашлары нәфрәтләнеп: «Без аның ѳстебездән патшалык итүен теләмибез», – дип белдерү ѳчен, аның артыннан илчеләр җибәргәннәр.

Патшалыкны кабул итеп кайту белән үк, ул акча бирелгән хезмәтчеләренең күпме табыш алуларын белү ѳчен, аларны үз янына чакырырга кушкан.

Беренчесе килеп: «Хуҗам, синең бер алтын тәңкәң ун тәңкә китерде», – дигән.

Хуҗасы аңа: «Бик әйбәт, син минем яхшы хезмәтчем. Кечкенә генә нәрсәдә ышанычлы булганың ѳчен, ун шәһәр синең кул астында булсын», – дигән.

Икенчесе килеп: «Хуҗам, синең бер алтын тәңкәң биш алтын тәңкә китерде», – дигән.

Хуҗасы аңа да: «Мин сине биш шәһәр ѳстеннән башлык итәрмен», – дигән.