Шаул белән бергә булган кешеләр тавыш-тынсыз басып торалар иде. Чѳнки алар әлеге тавышны ишеттеләр, әмма һичкемне күрмәделәр.
кѳн уртасындарак, әй, патша, күктән тѳшкән бик кѳчле яктылык күрдем. Кояштан да яктырак ул ут минем һәм юлдашларымның тирә ягын яктыртты.