Шулай итеп, Аллаһы сүзе киң таралды, Иерусалимда шәкертләр саны күпкә артты, руханиларның да бик күбесе итагатьлек белән иман итте.
Ул шәһәрдә, күпмедер вакыт сихерчелек итеп, Самарея халкын хәйран калдырган, үзен бѳек дип саный торган Шимун исемле бер кеше бар иде.
Ул ѳлкә башлыгы Серги Паул янында иде. Серги Паул – акыллы кеше – Аллаһы сүзен тыңларга теләп, Барнаб белән Шаулны сараена чакырды.
Ѳлкә башлыгы, бу хәлне күреп, Раббы турындагы тәгълиматның кодрәтенә таң калды һәм Раббыга иман китерде.
Янис һәм Ямбрис Мусага каршы килгән кебек, бозык акыллы һәм иманда файдасыз булган бу кешеләр шулай ук хакыйкатькә каршы киләләр.