Сезгә хак сүз әйтәм: Минем сүземне тыңлаучы һәм Мине Җибәрүчегә иман итүче кеше мәңгелек тормышка ия була. Ул кеше хѳкемгә дучар булмаячак, чѳнки инде үлемнән тормышка күчте.
Кем дә кем үзен яктылыкта дисә, әмма имандаш туганына нәфрәтләнсә, ул һаман караңгылыкта була.
Ә кем үзенең имандаш туганына нәфрәтләнсә, ул караңгылыкта була, караңгылыкта йѳри һәм кая баруын белми, чѳнки караңгылык аның күзләрен сукырайткан.