Кёмек эт, Раббим! Къутгъар мени, Аллагьым! Неге тюгюл де, Сен мени душманларымны барын да яякъ сюеклерин уватып, къылыкъсызланы тишлерин тёгюп къоясан.
Неге тюгюл де, тёгюлген къан учун Ол сорав алар; оланы эсде сакълап турар, зулмулангъанланы агьын унутмас.
Неге тюгюл де, даимге унутулуп къалмас пакъырлар, ярлыланы умуту да ахыргъа ерли дагъылып къалмас.
Иса къайыкъны арт янында, ястыкъгъа баш да этип, юхлап тура. Якъчылары Ону уятып: – Устаз! Бизин батып бара турагъаныбызда Сени гьеч аваранг ёкъму? – деп сорайлар.