Къайгъыма, мени къыйынларыма гёз къарат чы, бары гюнагьларымдан да гечип къой дагъы мени.
Раббим! Жанымны ахыратдан чыгъарып бердинг, къабургъа гирмесин учун, жанландырып къойдунг мени Сен.
Эшит, Раббим, рагьмулу да бол магъа. Раббим, кёмекчи бол дагъы магъа».
Душманларым буса яшап, гюч алып туралар, айыпсыз мени гёрюп ярамайгъанлар да артып тербейлер.
Гьар-бир рызкъыдан жиргенеген болуп къалдылар олар, оьлюню къапу алдына ювукълашып да турдулар олар.