Оьзюню оьктемлигинден къылыкъсызлар ярлыны гьызарлап айланар. Ойлашып айланагъан пышдырыкъларына олар оьзлер тутулуп къалсынлар дагъы.
Мени айыпсызлыгъымны токъташдыр Сен; тюз затгъа да гёз бакъдыр дагъы.
Неге тюгюл де, муна, яшыртгъын къаравуллап токътагъанлар жанымны олар. Магъа къаршы белсенип айланалар гючлюлер, амма этген жинаятчы ишлерим саялы тюгюл, гюнагьым саялы да тюгюл, Раббим.
Магъа деп оьктемлер тузакълар, илмеклер яшырып токътагъанлар, ёл бойда торларын ташлап, къапгъунларын салып токътагъанлар.