Сонг Раббибиз Къабилге: – Ининг Гьабил къайда? – деп сорай. – Билмеймен, иниме къаравулчуманмы мен? – деп жавап бере Къабил.
Сизин къаныгъыз, демек къыйылгъан жаныгъыз учун, Мен къан тёкгенни – о жан буса да, оьзге инсанны жанын къыйгъан инсан буса да – жавапгъа тартажакъман.
Неге тюгюл де, даимге унутулуп къалмас пакъырлар, ярлыланы умуту да ахыргъа ерли дагъылып къалмас.
Кёмек эт дагъы, Раббим, Аллагьым мени! Оьрге гётер дагъы къолунгну, унутуп къойма дагъы зулмулангъанланы.
Неге къылыкъсыз ичинден: «Сен сорав алмассан», – деп айтып тура? Неге Аллагьны гери ура экен дагъы?