– Биз, сени къулларынг, он эки агъа-ини бар эдик. Биз барыбыз да Гьананда яшайгъан бир атадан тувгъан яшлар эдик. Гиччибиз гьали атабыз булан. Бирибиз буса ёкъ, – деп жавап берелер олар.
Якъуб олагъа: – Мени сиз уланларымдан бирини артындан бирин магьрюм этип турасыз. Юсуп ёкъ, Симон ёкъ. Энни Бенияминни де алып гетме турасыз. Бары да балагьлар мени башыма геле! – дей.