Рагьил эрине къатын этип къаравашы Валланы бере. Якъуб ону булан ювукълукъ эте.
Яшлары тургъандокъ, огъар абур этме башлар, эри де: «Яхшы къатынлар кёп болгъандыр, сен барындан да оздунг», – деп макътав этер.
Бир керен, оракъны заманында, Рубим авлакъда адамот таба ва анасы Лиягъа гелтире. Рагьил Лиягъа: – Уланынг тапгъан адамотну магъа бер, – дей.
– Магъа шу къызыл затдан ашама бер. Мен талгъанман! – дей о Якъубгъа. (Шо саялы да огъар Эдом деп ат такъгъанлар).