Иса олагъа булай жавап бере: – Мен Оьзюм учун шагьатлыкъ этсем де, Мени шагьатлыгъым гьакъдыр, неге десегиз, Мен къайдан гелгенимни де, къайда барагъанымны да билемен. Сиз буса Мени къайдан гелгенимни де, къайда барагъанымны да билмейсиз.
– Гьей сен, юрегинг къайдагъы макюрден ва писликден толгъан адам, иблисни уланы ва гьакъ болгъан бары да затны душманы! Раббибизни тюз ёлларын къынгырлашдырагъан кюйлерингни сен къачан къояжакъсан?
Гюнагь ишлер этивюн узатып турагъан гиши иблисникидир. Иблис башдан берли де гюнагь ишлер эте гелген. Аллагьны Уланы иблисни ишлерин ёкъ этмек учун гелген.
Бу къыз айлы болажакъ ва бир улан табажакъ. Огъар Иммануйыл деп айтылажакъ. Бу буса «Аллагь бизин булан» демекдир.
Амма къатыны улан тапгъынча, эри огъар ювукълашмай тура. Юсуп яшына Иса деп ат къоя.
Белгиленген заман етгенде буса, Аллагь Уланын йиберди. О Улан къатынгишиден тувду ва Къанунгъа таби болду.
Кёклерде дав башланды. Бир якъда Микайыл ва ону малайиклери ябушдулар, бириси якъда буса аждагьа оьзюню малайиклери булан дав этди.
Сонг мен кёкден тюшюп гелеген бир малайикни гёрдюм. Ону къолунда тюпсюз къуюну ачгъычы ва бир уллу шынжыры бар эди.
О жинлени башчысы, демек иблис болгъан аждагьаны – бырынгъы йыланны тутду ва минг йылгъа бугъавлады.
Малайик ону тюпсюз къуюгъа ташлады. Минг йыл битгинче, о халкъланы дагъы алдатып болмасын деп, бегитип, уьстюне мюгьюр басды. Шондан сонг о бир аз замангъа эркин этилежек.